Celand, soğuk denizin çok kuzeyinde küçük bir ülkedir. İnsanlar onu buldu ve bin yıldan fazla bir süre önce yaşamak için oraya gitti. Sıcak mevsimde balık tutar, balık yağı yapar, deniz kuşlarını avlar, tüy toplar, koyunlarını güder ve saman yaparlardı. Ama kışlar uzun, karanlık ve soğuktu. Erkekler, kadınlar ve çocuklar evde kalıyor, tarak yapıyor, eğiriyor, dokuyor ve örüyorlardı. Bütün bir aile, odanın ortasındaki ateşin etrafında saatlerce oturdu. O ateş tek ışığı verdi. Karanlık köşelerde gölgeler uçuşuyordu. Tavandaki yüksek kirişler boyunca kıvrılan duman. Çocuklar ateşin yanındaki toprak zemine oturdular. Yetişkinler, ışığa ve sıcaklığa çekmiş oldukları uzun ve dar bir bankta oturuyorlardı. Herkesin eli yünle meşguldü. İş, zihinlerini düşünmek ve dudaklarını konuşmak için serbest bıraktı. Konuşacak ne vardı? Yazın balık tutma, tilki öldürme, Norveç'e yolculuk. Ancak insanlar bu küçük dedikodudan bıktı. Babalar çocuklarına baktı ve şöyle düşündü.
